آیا کم خونی فقر آهن می تواند ریزش مو ایجاد کند؟
آیا کم خونی فقر آهن می تواند ریزش مو ایجاد کند؟
کم خونی فقر آهن شرایطی است که فرد در بدن خود آهن کافی ندارد یا بدن نمی تواند به درستی از آهن استفاده کند. در حالی که کم خونی فقر آهن شدید می تواند علائمی مانند تنگی نفس ، خستگی و درد قفسه سینه ایجاد کند ، برخی از افراد نیز ریزش مو را تجربه می کنند.
پزشکان می دانند که آهن یک عنصر اساسی در آنزیمی به نام ریبونوکلئوتید ردوکتاز است که به رشد سلول کمک می کند.
طبق برخی تحقیقات ، سلولهای فولیکول مو به ویژه در کاهش سطح آهن حساس هستند و در صورت کم بودن ذخیره آهن قادر به رشد سلولهای جدید نیستند.
در این مقاله ، در مورد پیوند بین کم خونی فقر آهن و ریزش مو و همچنین گزینه های درمانی برای هر یک بیاموزید.
علائم کم خونی فقر آهن
ریزش مو یک علامت بارز کم خونی فقر آهن نیست.
آهن در ساخت هموگلوبین نقش مهمی دارد ، ترکیبی که اکسیژن را به سلول ها منتقل می کند ، که برای عملکرد بدن ضروری است.
علائم کم خونی فقر آهن شامل موارد زیر است:
- ناخن های شکننده
- خستگی شدید یا کمبود انرژی
- ضربان قلب سریع
- پوست رنگپریده
- تنگی نفس
- زبان درد
در حالی که ریزش مو یک علامت بارز کم خونی فقر آهن نیست ، ممکن است برخی از افراد آن را تجربه کنند.
اگر فردی گمان کند سطح آهن آنها ممکن است پایین باشد ، باید به پزشک معالج مراجعه کند که بتواند آزمایش خون را انجام دهد تا مشخص شود که آیا کم خونی دارد.
کم خونی فقر آهن و ریزش مو
اکثر مطالعات مربوط به کم خونی فقر آهن و ریزش مو به ریزش مو در زنان می پردازد.
ریزش مو با الگوی زنانه که به نام آلوپسی آندروژنتیک نیز شناخته می شود ، رایج ترین نوع ریزش مو در خانم ها است.
الگوی زن ریزش مو معمولاً به نازک شدن مو در قسمت میانی پوست سر اشاره دارد.
افرادی که دارای این الگوی ریزش مو هستند ، ممکن است موهای نازک یا ریزش مو را نیز در خط مو در طول پیشانی خود داشته باشند.
تحقیقات مشخص کرده اند که شواهد و مدارک کافی برای اطمینان وجود ندارد که کم خونی فقر آهن می تواند باعث ریزش مو در آقایان یا خانم ها شود. در حالی که برخی از تحقیقات نشان داده اند افرادی که ریزش مو را تجربه کرده اند از نظر آهن کمبود دارند ، شواهد کمی وجود دارد که نشان می دهد علت کمبود آهن است.
با این حال ، این تحقیقات نشان می دهد که ریزش مو با فقر آهن به نظر می رسد مربوط به ریزش مو است
که فولیکول های مو را زخم نمی کند.
این برای رشد مجدد بسیار امیدوار کننده است زیرا این بدان معنی است
که فولیکول ها به شدت آسیب دیده نیستند و ممکن است قادر به رشد مجدد مو باشند.
درمان
افرادی که هم ریزش مو دارند و هم فقر آهن را تجربه می کند ممکن است نیاز به درمان هر دو به طور جداگانه داشته باشد.
درمان ریزش مو
پزشکان می توانند بسیاری از روش های درمانی را به افرادی که ریزش مو دارند ، توصیه کنند ، از جمله:
ماینوکسیدیل:
این دارو به عنوان یک محلول موضعی در دسترس است.
دانشمندان تصور می كنند كه این دارو به مو اجازه می دهد تا بیشتر در مرحله رشد بماند.
کاشت مو:
اگر سایر روشهای درمانی مؤثر نباشد ، جراحی مانند کاشت مو می تواند به ترمیم موهای فرد کمک کند.
پزشکان به طور مداوم در حال تحقیق در مورد تکنیک های جدید برای ترمیم رشد مو هستند.
یک مثال ، درمان با پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) است.
این امر مستلزم جدا کردن پلاکت ها از نمونه خون فرد با استفاده از دستگاه تخصصی و سپس تزریق این پلاکت ها به مناطقی از پوست سر است
که در اثر ریزش مو آسیب دیده است.
پزشکان بر این باورند که پلاکت ها حاوی مقدار قابل توجهی از فاکتورهای رشد هستند
که می تواند به تحریک رشد مو کمک کند.
تحقیقات در یک مطالعه نشان داد که زنانی که تزریق PRP دریافت کرده اند ،
بعد از 6 ماه افزایش تراکم و ضخامت موهایشان را افزایش می دهند.
با این حال ، برای اثبات اثربخشی PRP باید مطالعات بیشتری انجام شود.
درمان کم خونی فقر آهن
مکمل های آهن ممکن است به عنوان درمانی برای کم خونی توصیه شود.
درمان کم خونی فقر آهن شامل موارد زیر است:
مکمل های آهن:
پزشک ممکن است به فرد توصیه کند روزانه مکمل های آهن را مصرف کند تا بدن خود را به مرور زمان به آهن بازگرداند.
فرد همیشه قبل از مصرف مکمل های آهن باید با پزشک خود صحبت کند زیرا این امر می تواند عوارض جانبی جدی ایجاد کند.
ممکن است فرد 3 تا 6 ماه قبل از اینکه آهن به حد طبیعی خود برسد مجبور به مصرف مکمل های آهن شود.
تزریق آهن:
پزشک ممکن است تزریق آهن را برای افزایش سریع تر آهن توصیه کند.
افرادی که به شدت کم خونی هستند نیز ممکن است نیاز به تزریق آهن داخل وریدی داشته باشند.
افرادی که نمی توانند آهن را به درستی جذب کنند ، مانند افراد مبتلا به بیماری کرون ، همچنین ممکن است از تزریق بهره مند شوند.
تغییرات رژیم غذایی:
مصرف بیشتر آهن در رژیم غذایی همچنین می تواند به افزایش سطح کمک کند.
غذاهای سرشار از آهن شامل گوشت قرمز ، مرغ ، ماهی ، سبزیجات سبز برگ و حبوبات است.
تولید کنندگان مواد غذایی همچنین ممکن است آهن را به بعضی از غذاها مانند غلات اضافه کنند.
